Een Soort Hades @ Amsterdamse Schouwburg

Een soort Hades

Voor mij is dit precies hoe theater bedoeld is. Meegevoerd worden in levens, in verhalen. Rillen van ongemak, keihard moeten lachen en met een enorme lading emoties naar buiten gaan. Na een voorstelling als deze kan je niet direct naar huis. Je moet met je medebezoekers praten over wat je zag, hoorde en voelde.

Psychiatrie
Met de openingsmonoloog van Axel (Peter Blok), een gepensioneerde docent Latijn, is de toon van het stuk direct gezet. Je leert verschillende patiënten, hun familieleden en hun psychiaters kennen. De relaties die zij met elkaar opbouwen. En die er soms ineens niet meer lijken te zijn.
In een tijd waarin de wereld en onze levens maakbaar zouden zijn. Waarin iedereen succesvol kan en moet zijn. Zien we levens die afgedwaald zijn. Of lijkt dit maar zo? De psychiatrische inrichting klinkt als een hel, een plek waar je nooit terecht wil komen. Maar het is ook een veilige haven. Een plek waar je thuis bent, zeker voor mensen die dat zo lang niet zijn geweest. Of nooit hebben gehad.

Karakters
De voorstelling is een lange zit. Maar iedere minuut gebeurt er iets. Ben je geboeid, of wordt je in twijfel gebracht. Is Marie (Ilke Paddenburg) nou misbruikt door haar vader (Hein van der Heijden)? Wat een klootzak. Of toch niet?
Er zitten stukken in deze voorstelling, richting het einde, die ik bijna niet kon verdragen. Ongelooflijk knap van de acteurs hoe ze dit hebben kunnen neerzetten. Niet alleen de enorme hoeveelheid tekst die ze kunnen behappen maar ook de karaktertrekken en de sfeer. Je wordt meegenomen en alles is even geloofwaardig. Het lijkt me een enorme opgave om je goed voor te bereiden en in te leven in een dergelijk personage.

Regisseur
Hoe de regisseur (Thibaud Delpeut) al deze acteurs hun eigen karakter, verhaal en ‘gekte’ heeft meegegeven en er toch een samenkomst van verhalen in één wereld, die van de inrichting, van heeft weten te maken is bijzonder knap. Niet alleen aan mensen die werkzaam zijn in de wereld van de psychiatrie of de hulpverlening, maar aan iedereen zou ik dit stuk aanbevelen. Ik was enorm geraakt.

Kijk hier in mijn agenda wanneer je het stuk kan zien: